و چه خوب كردي آمدي ، صفا کردي

چه عجب شد که ياد ما کردي؟!

اي بسا آرزوت ميکردم

خوب شد آمدي صفا کردي؟

آفتاب از کدام سمت دميد

که توامروز ياد ما کردي؟!

از چه دستي سحر بلند شدي

که تفقد به بينوا کردي؟

شب مگر خواب تازه اي ديدي

که سحر ياد آشنا کردي؟

بيوفايي مگر چه عيبي داشت

که پشيمان شدي وفا کردي؟

از فراقت بما چها کردي؟
....................................
با تو هيچ آشتي نخواهم کرد

از همان ره که آمدي برگرد!

آتش عشق تو در جان خوشتر است
جان ز عشقت آتش‌افشان خوشتر است

هر که خورد از جام عشقت قطره‌ای
تا قیامت مست و حیران خوشتر است

تا تو پیدا آمدی پنهان شدم
زانکه با معشوق پنهان خوشتر است

درد عشق تو که جان می‌سوزدم
گر همه زهر است از جان خوشتر است

درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

می‌نسازی تا نمی‌سوزی مرا
سوختن در عشق تو زان خوشتر است

چون وصالت هیچکس را روی نیست
روی در دیوار هجران خوشتر است

خشک سال وصل تو بینم مدام
لاجرم در دیده طوفان خوشتر است

همچو شمعی در فراقت هر شبی
تا سحر عطار گریان خوشتر است